Behind bars: All done

Eindelijk klaar. Ik heb ontzettend veel tijd in deze opdracht gestoken en eigenlijk ben ik ook tevreden met het resultaat. Naast enkele kleine foutjes denk ik wel dat ik mijn doel bereikt heb.

Het is leuk om te zien hoe deze taak een evolutie doorgemaakt heeft. Van het eerste concept, tot het vijfde concept, tot de schetsen, tot de uitwerking, tot het animeren. Allemaal stapjes die op zich zo klein lijken, maar stuk voor stuk tijdrovend zijn.

Alsof dat nog niet genoeg was, bleek eergisteren m'n .psd file corrupt. Op zo'n moment vloek je wel, want ik denk dat ik ongeveer 4 uur kwijtgespeeld ben om een deel opnieuw te maken. Een recovery van die corrupte file bleek niet te lukken, want ik kreeg vreemde strepen over m'n afbeelding.

Gelukkig, eind goed, al goed. Was een leuke taak om het schooljaar mee te beginnen en ondertussen rollen de andere taken al binnen. Sommigen al meer vanzelfsprekend en simpel dan de anderen, maar voorlopig is het nog allemaal haalbaar.

De theoretische vakken heb ik tot nu toe licht onderschat. Vooral marketing heeft een vrij snel en serieus tempo (we gaan vrij vlug door powerpoint slides, maar al die slides zijn ook leerstof). Je zou denken, dat zijn vakken wat logisch in elkaar zitten. Is het zeker ook, maar het aantal termen en schema's is om achterover te vallen en waar je dus echt op zal moeten gaan blokken. Je kent het, of je kent het niet.

Hetzelfde gevoel heb ik over communicatie, maar daar hebben we nog te weinig lessen van gehad om een oordeel over te vellen.

Ik kan het me al voorstellen. Wat is dan nu precies het nut van pixel art binnen grafisch vormgeven? Ik denk dat het ons vooral met perspectief heeft leren werken, ons een precieze stijl heeft doen aanleren en vooral laten zien dat je je werk moet plannen en met kritiek moet overweg kunnen. Ook leer je geduld uitoefenen. Veel geduld, want pixels zijn echt de absolute basis. Het is grappig als je weet hoeveel uren werk in zo'n afbeelding steken. Tot zo ver 'Behind bars'. Hopelijk lezen jullie binnenkort goede feedback.

Behind bars #3

Vandaag feedback ontvangen over onze taak voor grafische vormgeving. Paul was tevreden over wat ik tot nu toe gemaakt had (zie vorig bericht), maar gaf als kritiek aan dat het nogal leeg was.

In principe heeft hij gelijk. Er is te veel wit zichtbaar rondom het  piepkleine gedeelte van een gevangeniscomplex wat ik gepixeld heb. Uiteindelijk heb ik dan besloten om het gebouw uit te breiden. Het concept hiervan kunnen jullie hierboven zien. Hierop ga ik verder om het hopelijk binnen een dag of twee volledig af te ronden.

Het animeren zal wat simpeler zijn dan dat ik verwachtte. Het is helemaal niet zo moeilijk. Voor de oplettende lezers onder ons hadden ze al opgemerkt dat de deur in de eerste cel verdwenen is. Deze heb ik eruit geknipt en transparant gemaakt. De achtergrond heb ik bijgepixeld. 

Animatie gebeurt in photoshop frame per frame. Vrij simpel gezegd moet ik dus telkens deze originele afbeelding openen en de transparante deur plakken en verschuiven. Zo heb ik hopelijk uiteindelijk een vloeiende animatie.

Ergens kom ik op dit moment tijd te kort. Het pixelen is zeer tijdrovend. Voor onze lessen tools (photoshop) hebben we een aantal (optionele) opdrachten binnen gekregen die onze technieken  moeten verfijnen en verbeteren. Vanzelfsprekend wil ik deze ook binnenkort proberen zodra ik de kans heb.

Uiteindelijk heb ik ook mijn ICT boek aangeschaft met de toepasselijke naam 'HTML en CSS voor dummies'. Volledig terecht, aangezien ik er niets van ken. De eerste les kon ik goed mee, maar toch zou ik me wat willen verdiepen zodat ik de lessen altijd zal meekunnen. Verder geeft me dit dan ook een voorsprong voor het E-portfolio case (een eigen website) wat er sneller aankomt dan dat we zouden denken. De moeite zal lonen en de resultaten zullen binnenkort hopelijk ook zichtbaar zijn.

No coffee, no code. 

Behind bars #2

Voor de mensen die mijn Twitter volgen, ze voelden de bui al hangen. Op een bepaald moment zag het er echt niet goed uit met deze opdracht. Ik frustreerde me dood aan de misbaksels die ik tekende. In totaal had ik zo'n 5 concepten op papier gezet. Ik was vertrokken van een bepaalde concept art, een soort fabriek-achtige gevangenis. Het gebouw zag ik er op zich niet slecht uit, maar toen ik er verder mee moest (omgeving en inkleuren), ging het mis.

Uiteindelijk sprongen er nog bepaalde ideeën in mijn hoofd. Een concentratiekamp, een soort kasteel, zelfs een kerker heb ik geschetst maar in paint zelf bleek het dan niet te lukken. De frustraties stapelden zich op omdat het in mijn hoofd er allemaal goed uit zag, maar op (virtueel) papier bleek het dan niet te lukken.

Deze morgen had ik een inval, een leuk idee wat ik misschien zou kunnen doen. Gelukkig bleek het nog te werken ook, want het resultaat was zeker toonbaar. Aan de andere kant heb ik ook een aantal dingen geleerd uit deze eerste opdracht.

Stel niet uit tot het laatste weekend. Een idee kan groeien als je er over een langere periode mee bezig bent en er uiteindelijk ook mee bezig bent. Zoveel te langer je met een project bezig bent, zoveel meer kans dat je op betere ideeën komt en een grotere kans dat je het visueel beter kan uitwerken. Tijdig beginnen is dus de boodschap.

Daarnaast is nog iets gebleken. Pixel art is niets voor mij. Ik heb zelfs (op dit moment toch, het huidig gevoel) mijn twijfels of grafische uitwerking wel iets voor mij is. Een concept uitwerken ligt me wel. Ik zie mezelf meer richten op marketing of ICT. Na een week les is het nog erg vroeg om dit soort uitspraken te doen, dus ik zie wel wat er nog op me afkomt, uiteindelijk zal ik nog 4 jaar met deze richting bezig zijn.

Behind bars

Op onze eerste lesdag deze week kregen we ook meteen onze allereerste taak mee. In tegenstelling tot het middelbaar is er dus geen huiswerk, maar krijg je wel continu taken mee met een bepaalde deadline. In principe kleine projecten dus.

Voor grafische vormgeving is het de bedoeling dat we dit weekend pixel art in elkaar steken om daarna in de loop van volgende week te animeren. We werken rond het thema 'Behind bars', wat in de eerste plaats dus aan gevangenissen doet denken.

In principe dus een thema wat niet zo gemakkelijk is. Helemaal is het niet zo simpel omdat ik nog nooit met pixel art gewerkt heb. Het is vrij basic en je kan er heel erg leuke dingen mee doen, maar het is aan de andere kant ook erg simpel om er heel lelijke dingen mee te maken.

Mijn schets is al af, morgen begin ik aan de opdracht. Ik ga vooral proberen de 'outline' van mijn gebouw volledig uit te tekenen. Ervoor zorgen dat de voornaamste structuur dus al klaar is. Het inkleuren en de details doe ik dan zondag. Het uiteindelijke resultaat (en de feedback van docent Paul) zal hier waarschijnlijk binnenkort verschijnen met persoonlijk commentaar.

Bedankt voor de foto.

Designwattes?

Misschien nog wat vroeg om te zeggen, maar ik heb me nog nergens zo thuisgevoeld als in de mad-faculty. De sfeer die er hangt, is moeilijk te beschrijven. Vrijheid, creativiteit, maar ook maturiteit. In plaats van 's avonds meteen naar huis te rijden, blijf ik eerst in de bibliotheek om nog wat werk te doen en dat zegt toch genoeg?

Het grappige aan deze school is dat er een hoop docenten zijn die eigenlijk nog vrij recent afgestudeerd zijn aan de mad-faculty. Het is moeilijk om soms een willekeurig iemand een student of docent te noemen, omdat je praktisch geen verschil ziet behalve bij de oude garde.

Vandaag hadden we voor het eerst designatelier. Een vak wat een beetje de hele CMD cursus in het klein moet voorstellen. Uitdagend concept, maar toch interessant. Nog interessanter maakt het het feit dat dit vak gegeven wordt door 3 docenten die allen thuis horen in de branche en waarbij men zelfs op deze school heeft gezeten.

Ik weet niet waarom, maar van dit soort situaties hou ik. Eén docent gaf vrolijk zijn Playstation nickname als contact-informatie, een andere zijn Steam-account. We werden zelfs uitgenodigd om een potje CoD te spelen. Van deze vorm van laksheid hou ik. Het vak toch serieus nemen, maar alles daarrond dan weer niet.

Dit vak gaat een jaar lang rond het thema Frenkenstein staan. De grens, het extreme, de tegenstellingen, het contrast. Creatief nadenken, net op de grens, misschien zelfs erover.

We gaan het hebben over kunstwetenschappers, het creatieve van een genie, hoe shock mensen aantrekt. Enkele theorielessen, maar vooral praktijk. Vooral het voorstellen in één minuut was vandaag plezant maar ook een uitdaging omdat we er nog géén 10 minuten voor kregen en het met een object moest gebeuren.

Dat is net wat hier centraal staat. Als designer alle limits kunnen loslaten en met de flow meegaan. Want de creativiteit die je bereikt wanneer je geen limitaties hebt, dat is de beste creativiteit die je kan hebben.

Ave

De meesten beginnen hun blog met een spectaculaire quote, een indrukwekkend verhaal of een hele lijst met redenen waarom ze begonnen zijn met bloggen. Nu, ik ben niet iemand die meteen aandacht probeert te trekken met citaten zoals "fuck the system", maar ik ben wel iemand die hopelijk wat boeiends op papier kan zetten om jullie regelmatig terug te zien komen naar deze link, misschien zelfs m'n berichten te lezen, misschien zelfs een reactie achter te laten.

Ik begin met deze blog vooral vanwege verplichting. Ik zie dit ook als een 'voorlopige' stek, want zodra m'n nieuwe studies op gang schieten is het een kwestie van tijd voordat ik een eigen domein en zelf-ontworpen site heb. Toekomstmuziek, maar wel van één van het vrolijkere soort.

Qua introductie van mezelf ga ik vrij kort zijn: Je zal mezelf wel leren kennen. Niets is zo droog als iemand z'n favoriete kleur, eten, films en muziekstijlen zien op te sommen. Daarnaast, is het altijd wat leuker als je telkens meer en meer van me te weten komt, niet dan? Wat mysterie rond je persoon is nooit slecht. Meer zelfs, het kan zo de spotlights op je krijgen als je het goed aanpakt.

Niet dat ik zo'n persoon ben met een dubbel gezicht, die acteert en manipuleert wanneer het me goed uitkomt, maar ik durf wel handig in te spelen op mijn omgeving als dat uitkomt. In the end, is toch iedereen egoïstisch.

Lap, nu ben ik wel geëindigd met een vrij straf citaat. Clichés terzijde, hartelijk welkom op m'n stekje. Wie weet, tot binnenkort.