En kiezen is verliezen. Het heeft een heel tijdje geduurd voordat ik heb kunnen kiezen tussen twee richtingen die me beiden inspireerden. CMD of film, waarbij film eigenlijk een meer logische overstap was voor mij dan CMD. Film was passie, CMD was eerder interesse.
Een keuze die ik nooit echt begrepen heb overigens, het was eerder spontaan: Ik ga CMD doen en daarna zie ik wel of ik nog zin heb om film erbij te nemen.
Gelukkig is CMD "van alles een beetje", en krijgen we dus ook het aspect film voorgeschoteld. Op dit moment komt het aan bod in audiovisuele technieken. Jack of trades, master of none.
De les an sich is vrij theoretisch en ik kan er gemakkelijk het woord saai op plakken ondanks dat het me wel interesseert. Ik kijk vooral vooruit. Fijn zo, die regeltjes, maar ik wil het creatief toepassen, de bestaande regels omvormen, misbruiken. In principe kan ik niet wachten tot we een camera vast mogen nemen en ons ding mogen doen en creatief uit de hoek mogen komen.
Toch blijf ik realistisch- Aan het huidige tempo zit de kans er véél groter in dat ik als marketeer of webdesigner aan de slag zal gaan dan als scenarist, camera- of regieassistent.
Qua opdracht hadden we een tijdje terug gekregen om een eigen (film)concept, pitch en synopsis samen te stellen wat we uiteindelijk gaan laten uitgroeien tot een scenario van 5 minuten film. Ik geef het grif toe- Heerlijk gewoon die vrijheid om gewoon te doen wat je wil doen. Ik heb gekozen voor een herwerking van het schitterende boek Noem me bij jouw naam van André Aciman. Een eerbetoon aan liefde, verlangen maar geschreven op een manier dat weinig mensen dat kunnen. Het doet denken aan Proust, praktisch elitair, en het is zeker een uitdaging om zoiets om te toveren tot beeldmateriaal. Een uitdaging, maar vermakelijk dit.